HET BOEK
‘De Jeugdkliniek’
samenvatting
De zestienjarige Lisa belandt in een jeugdkliniek.
Wat niemand weet is dat ze zich daar voor het eerst in haar leven thuisvoelt.
Ze vindt zichzelf gestoord, dus de psychiatrie is voor haar de juiste plek.
Maar hoe maak je dat duidelijk? En wil je dat wel duidelijk maken?
Alle verwarrende gevoelens brengen haar van haar stuk,
ze kan haar suïcidaliteit niet meer verborgen houden…
Lisa komt in een langer traject terecht dan dat de behandelaren aanvankelijk voor ogen hadden.
Tot er een moment zal komen dat ze echt weg moet, weg uit de kliniek.
Maar waar moet ze heen?
een stukje uit het boek
Bij de psychologe:
“Hoe is het met jou Lisa?”
“Het gaat, wel erg drukke dag vandaag. En ik neem zo weinig op.”
“O, hoe dat zo?”
“Ik weet het niet. Te druk of zo denk ik.”
“Je hebt wat bij je, zie ik. Wil je daar iets mee?”
“Ja ik wil u iets laten lezen.”
“Oké, dat is goed, laat het maar zien.”
Terwijl R. leest kijk ik voorzichtig naar haar gezicht. Ik durf het haast niet. Af en toe zie ik haar wenkbrauwen omhoog gaan. Het is een mooie vrouw om te zien ook al heeft ze zo al haar sporen. Hoe oud zou ze zijn? Heeft ze kinderen? Zou ze getrouwd zijn? Of heeft ze een vriend? Waar zou ze wonen? Hoe houdt ze haar figuur zo onder controle? R. is een vrij zelfverzekerde vrouw, wat soms wel eens irritant kan zijn. Ik kijk snel weer een andere kant op, bang dat ze me aankijkt. Ze heeft een rommelig bureau, al ziet het er wel naar uit dat er een systeem in zit.
“Heftig”, zegt ze.
Ik kijk naar de tafel voor me. Ik voel dat ze me aankijkt en ik ben benieuwd hoe ze kijkt, maar ik durf niet terug te kijken.
“Je bent wel streng voor jezelf…”
Er volgt een stilte.
“Hoe oud was je toen je dit schreef?”
“De eerste of de tweede keer, toen ik de wetten weer ‘actief’ oppakte?”, vraag ik.
“Beide keren”, zegt ze.
“De eerste keer, toen ik de wetten schreef, was ik denk ik een jaar of elf. Ik zat in groep acht geloof ik. Het heeft een hele poos stil gelegen. Maar in 2006, nadat Natalie en de meisjes overleden waren, vond ik dat ik het weer ‘actief’ moest oppakken.
over mij
“Ik ben altijd al veel met schrijven bezig geweest. Toen ik zelf in de psychiatrie belandde, besloot ik dat ik wilde schrijven. Later bedacht ik mij dat ik mijn verhaal ook wilde delen met mensen die zo bevooroordeeld zijn over mensen die psychisch ziek zijn of mensen die het ook mee hebben gemaakt laten zien dat ze niet de enige zijn. In 2015 besloot ik mijn verhaal naar buiten te brengen.”
het boek is de koop bij boekscout.nl en bij mij!